نام package ها در زبان برنامه نویسی Go به همراه کد ساده

ما همیشه وقتی که می خواهیم کد بنویسیم نیاز داریم و مجبوریم که یک package name تعریف کنیم. حالا اون package name می تونه هر نامی رو داشته باشه. می تونه package main باشه، میتونه package milad باشه، یا پکیج هر اسمی باشه. بنابراین همیشه پکیج رو اول کدهاتون وارد کنید.

 

چگونگی استفاد از پکیج ها

وقتی که یک اسم برای پکیج انتخاب می کنیم، در ذهنتون باشه که هر جایی که بخواهیم اون رو صدا بزنیم باید نام همون پکیج رو صدا بزنیم که بتونیم توابع اون پکیج رو اجرا کنیم و یا از اون استفاده کنیم.

سعی کنید نام پکیج های شما مختلف باشند. یعنی مشابه هم نباشند. حتی با کتابخانه های استاندارد هم تفاوت داشته باشند که هیچوقت دچار مشکل نشوید.

 

Package main چیست؟

برای کامپایل کردن کدها ما مجبوریم که این پکیج رو تعریف کنیم و به اون نیاز داریم. داخل package main یک function وجود داره به نام function main که اون هم نیاز هست که 100% تعریف بشه و تا تعریف نشه نمیتونیم کدمون رو کامپایل کنیم.

بنابراین در نظر داشته باشید که کدهای اصلی ما در package main قرار می گیرند و بقیه کدها می تونن یه جور کتابخونه باشن که ایمپورت میشن داخل این پکیج.

package main مهم ترین پکیج در زبان go می باشد

اسم ها در زبان go به چه صورت هستند؟

در زبان go نیز مانند دیگر زبان ها، اسم ها دارای اهمیت هستند.

در اسامی پکیج ها هیچگاه نباید از علامت هایی مانند (: _ -) استفاده کنیم. و اینکه پکیج شما دارای اسم کوتاه، مختصر و مفیدی باشد از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. (بقول وب سایت گولنگ، اسمی که برای پکیج استفاده می کنید تحریک آمیز باشد)

اسمی که برای پکیج استفاده می کنیم سعی کنیم lower case و single-word باشد. یعنی اینکه یک لغت یا یک اسم داشته باشد و با حروف کوچک نوشته شود.

همچنین سعی کنید function name هم طولانی نباشد. طولانی نوشتن اسم ها همیشه باعث سردرگمی میشود.

پس به خاطر داشته باشید که طولانی بودن اسامی، یک نکته خوب نیست و همه چیز رو بیان نمیکنه و همینطور حرف اول آن ها با حروف بزرگ شروع شود.

همه برنامه های Go از تابع main() شروع می شوند. حداقل ساختار کد یک برنامه Go به صورت زیر است:

// Print "Hello World!" message

package main
import "fmt"

func main() {
  fmt.Println("Hello World!")
}